Deze pagina is door de ondernemer geschreven in het Frans en werd automatisch vertaald.
Het concept van een heuvel wordt door veel mensen vaak meteen in verband gebracht met ‘permacultuur’. Dat gold ook voor ons.
Natuurlijk wilden we deze beroemde zelfvruchtbare teeltmethode uitproberen...
Lasagne, hugelkultur, sandwichheuvel, enz., er is keuze genoeg! We kozen voor een structuur die niet te eenvoudig (anders is het niet leuk) en niet te ingewikkeld was om te realiseren. Bovendien wilden we de kwaliteit van onze grond verbeteren, dus leek het ons interessant om op lange termijn goede aarde en compost toe te voegen. De bodem is niet vervuild (we hebben geluk in onze regio Evere), maar hij is erg compact (leem-klei) en de toevoegingen van de heuvel, evenals de bewegingen van materiaal en wormen kunnen geen kwaad.
Stap 1: mensen bij elkaar brengen en aan de slag gaan
Onze vrienden van Mutinerie Village, in de Perche, noemen het “coups de foin”: een gerichte bliksemactie waarbij een groep gemotiveerde mensen wordt bijeengebracht. Wij hebben deze acties onze “transform'actions” gedoopt.
Op zondag 22 april hebben we onze eerste twee heuvels met veel plezier en in een goede sfeer aangelegd, in de zon! De andere twee zijn de week erna aangelegd.
Hun samenstelling:
- een kartonnen basis (uiteraard zonder inkt en zonder lijm). Dat trekt namelijk wormen aan. Dat is goed voor de bodem. Besproei het karton goed (het is eigenlijk beter om elke laag die je legt te besproeien, dat zorgt voor vocht in de hoop)
- een afwisseling van lagen stikstofhoudend materiaal (stikstof = als het groen is, dus vers, levend. Bijvoorbeeld: gemaaid gras) en koolstofhoudend materiaal (koolstof = bruin, vrij droog en dood. Bijvoorbeeld: dode bladeren). Stikstoftekort moet ten koste van alles worden voorkomen! We hebben in totaal twee lagen gemaaid gras en twee lagen dode bladeren afgewisseld. We hebben elke keer goed water gegeven
- een afwisseling van goede aarde en goede compost. We hebben ons aan deze verdeling gehouden: 2 lagen aarde voor 1 laag compost. We gaan zo door totdat we vinden dat de heuvel hoog genoeg is. Hoe hoger hij is, hoe minder pijn je daarna in je rug hebt...
- Om af te sluiten: mulchen. Nou ja, bij wijze van spreken, want we gebruiken niet per se stro. We hebben gekozen voor brf. We leggen dus een flinke laag brf op de heuvels (ongeveer tien centimeter).
Het is belangrijk om de heuvel daarna 3-4 dagen met rust te laten en dus de verleiding te weerstaan om er iets in te planten of te zaaien. Het risico is namelijk dat alles wat je erin stopt verbrandt door de hoge temperatuur die in de heuvel ontstaat. Dat hebben we tenminste meerdere keren gelezen... dus hebben we geen risico genomen.
Stap 2: we gaan planten!
Omdat we het nogal druk hadden, zijn we pas begin mei begonnen met planten. Nu is alles goed gegroeid en zijn de heuveltjes niet meer te herkennen. Ze wemelen van de biodiversiteit (er leven letterlijk verschillende soorten mieren), dat is geweldig! Vlinders, lieveheersbeestjes en een heleboel insecten die we niet kennen...
Maar voordat we gingen planten, moesten we ons eerst een beetje informeren. We wilden dit niet zomaar doen: we gaven er de voorkeur aan om een vruchtwisseling van jaar tot jaar te organiseren, om de bodem niet uit te putten.
Twee uitdagingen:
- De planten slim verdelen op basis van botanische families, zodat je nooit dezelfde familie op twee verschillende heuvels hebt, omdat je een rotatie wilt maken. Wat betekent dat? Simpelweg dat het volgende jaar de inhoud van heuvel 1 naar heuvel 2 gaat, die van heuvel 2 naar heuvel 3, enz. Als er dus planten van de familie Solanaceae (bijvoorbeeld tomaten, paprika's) in heuvel 1 staan, mogen die niet in heuvel 2 staan.
- Combineer planten die goed bij elkaar passen en vermijd slechte combinaties (goede combinatie: Oost-Indische kers met tomaten, omdat Oost-Indische kers bladluizen aantrekt / slechte combinatie: tomaten en aardappelen, of kool, of maïs).
Er zijn talrijke websites, boeken en video's over het principe van goede/slechte combinaties in de tuin. Vervolgens moet u een selectie maken en testen.
Onze indeling:
- Heuvel 1: koolsoorten (broccoli, bloemkool, enz., uit de familie van de Brassicaceae), aubergines (familie van de Solanaceae, zoals tomaten), bonen (familie van de Fabaceae) en aardappelen (ook uit de Solanaceae, zoals tomaten. Ja, echt waar!).
- Heuvel 2: dit is het rijk van de Cucurbitaceae (pompoenen, courgettes, enz.). We hebben er ook maïs (familie van de Poaceae) in geplant, enkele aardbeiplantjes en zonnebloemen. We kunnen er naar believen uien en prei aan toevoegen.
- Heuvel 3: dit is het rijk van de Solanaceae. We hebben er tomaten, paprika's en chilipepers geplant. Onder de tomatenplanten groeit natuurlijk basilicum. Ze gaan heel goed samen, zowel in de moestuin als in de salade. Er groeien ook wortelen, langzaam maar zeker. We hebben er nooit de erwten en kikkererwten aan toegevoegd die we aanvankelijk van plan waren. Er zijn vanzelf mosterdplanten bijgekomen.
- Heuvel 4: dit is de minst complete heuvel, omdat we niet alles hebben kunnen kopen wat we nodig hadden (tijdgebrek, uitverkoop bij La Ferme Nos Pilifs). Er groeit een zeer grote en mooie quinoa, die het hier erg naar zijn zin heeft. We hadden er ook rapen geplant, die inmiddels zijn geoogst. We waren van plan om broccoli, spinazie, bieten, boerenkool en amarant te planten.
Op bijna alle heuveltjes staan bloemen: voornamelijk zonnebloemen en Oost-Indische kers. Volgend jaar zullen we proberen het nog beter te doen.
We hebben ook zoveel mogelijk kruiden geplant. Het is aan te raden om kruiden rondom de heuveltjes te planten, omdat ze een zeer goede bescherming bieden tegen ongedierte.
Een bijzonderheid: twee van de heuvels zijn uitgerust met een microporeuze slang die is aangesloten op een watertoevoer en die onder de heuvels doorloopt (tussen de kartellaag en alles wat daar bovenop is aangebracht). In principe zouden de heuvels zichzelf moeten onderhouden en goed moeten groeien. We wilden dit testen: twee heuvels die van onderaf worden geïrrigeerd, twee heuvels die niet worden geïrrigeerd. Het idee van irrigatie van onderaf is om de planten aan te zetten tot het vormen van wortels om water op te zoeken.
Een interessant principe bij het aanleggen van ruggen: hoe meer planten, hoe beter! Het is belangrijk om een zo dicht mogelijk wortelnetwerk te creëren en dus een zo min mogelijk verdichte bodem. Als je bijvoorbeeld prei plant, is het beter om deze aan de basis van het witte gedeelte af te snijden dan ze uit de grond te trekken. Zo blijft niet alleen het wortelstelsel intact (en voorkom je dat de holtes die door de wortels zijn achtergelaten weer dichtgroeien), maar groeit er ook nog eens een nieuwe prei uit het witte gedeelte, en dat is toch wel leuk! Hetzelfde geldt voor aardappelen. We openen de heuvel, halen ze eruit en sluiten hem weer. Als we ze laten zitten, zullen er nog meer aardappelen groeien en dat is prima.
We voegen regelmatig nieuwe planten toe. Binnenkort kunnen we een flinke oogst aan komkommerachtigen en tomaten binnenhalen. Wat de quinoa betreft, zien we dit najaar wel.
Wordt dus vervolgd...
